negar maman

  کوچولوی مامان تو همان شقایق معروف سهرابی    تا توهستی زندگی باید کرد ...

  شیرینی زندگی   بودنت حس عجیبی است که دیدن دارد ناز چشمان قشنگت کشیدن دارد     ...

دختر کوچکم نگارم، اولین  کلمه که گفتی مامان بود درست 6 ماهه بودی که پشت سر هم مامان مامان میگفتی صدای تو به من آرامش خواستی داد و احساس کردم هیج جیز زیباتر از مامان گفتن تو نیست . اواخر شش ماهگی توانستی بنشینی / هفت ماهگی چهار دست و پا رفتی . اواخر هفت ماهگی دستت را به هرجایی می گرفتی و بلند می شدی می ایستادی . از همان اواخر هفت ماگی بی تابی هایت شروع شد بعد از یک هفته متوجه شدم داری دندون در میاری تازه وارد هشت ماه شده بودی که 2 تا دندون ناز مامانی (پایین) در اوردی . هر حرکت جدید تو باعث میشد احساس کنم خوشبخت  ترین مادر دنیا هستم چرا که خداوندلطف را در حق من تمام کرده بود که تو را به من هدیه داده بود دختر زیب...

  همه ی من زتو جان می گیرم گر نباری به تن تب زده ام می میرم ...

  دخترم نگار    ،  با هر چه عشق،نام تو را می توان نوشت با هرچه رود ،نام تو را می توان سرود بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را با  دستهای روشن تو ،می توان گشود     ...

دختر یکی یک دونه ام                   نگارم    نه به آب نه به ابر             نه به برگ نه به این آبی آرام بلند من به این جمله نمی اندیشم                           تک و تنها به "تو" می اندیشم         ...

نگارم    هوای بی تو چه نفس گیر است ...

گفته بودم که بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود ای نازنینم       ...

...